DZIEJE RODU KRÓLOWEJ WIKTORII PRZEDSTAWIONE W DWÓCH ZESTAWACH MONET
Skarbnica Narodowa w swojej ofercie prezentuje dwa unikatowe zestawy złotych monet, które upamiętniają w kruszcu historię twórczyni potęgi Imperium Brytyjskiego. Królowa Wiktoria była najdłużej panującą monarchinią na brytyjskim tronie i to właśnie ona oraz jej rozległy ród stali się inspiracją do stworzenia wyjątkowych kolekcji.
Dzieje wpływowych rodów interesują wielu z nas. Porażki, zwycięstwa oraz intrygi na królewskim dworze są tematem licznych powieści, filmów i podań przekazywanych kolejnym pokoleniom. Taką historię, która swoje odbicie znalazła w monetach dostępnych w Skarbnicy Narodowej, stworzyła przez lata swojego panowania królowa Wiktoria oraz jej liczni potomkowie rozsiani po całej Europie.
Oba zestawy numizmatyczne dostępne w ofercie Skarbnicy Narodowej wiąże ze sobą postać królowej. Pierwszy z nich, zawiera aż osiem monet wyemitowanych w różnych krajach. Łączy je to, iż wszyscy emitenci byli ze sobą spokrewnieni właśnie dzięki królowej Wiktorii, która przedstawiona jest na jednej z monet. Pozostałe monety ukazują: Edwarda VII (Anglia), Mikołaja II (Rosja), Wilhelma II (Niemcy), Leopolda I (Belgia), Alfonsa XIII (Hiszpania), Wiktora Emanuela II (Włochy) oraz Chrystiana IX (Dania). Całość została zamknięta w eleganckiej kolekcjonerskiej szkatule.
Z kolei drugi zestaw składa się ze złotych monet angielskich, czyli trzech suwerenów wyemitowanych w różnych okresach panowania brytyjskiej władczyni Wiktorii. Złote monety z wyobrażeniem Wiktorii zwane są właśnie suwerenami, a ich historia sięga jeszcze XV wieku. Po raz pierwszy suwerena wybito w 1489 roku za panowania pierwszego króla z angielskiej dynastii Tudorów – Henryka VII. Suwereny, które znajdują się w zestawie „Suwereny Królowej Wiktorii”, przedstawiają królową na trzech różnych portretach. Pierwszy z nich jest odwzorowaniem monety emitowanej w latach 1871-1887, drugi zaś tej pochodzącej z okresu 1887-1892, z kolei trzeci z edycji przypadającej na lata 1893-1901.
Królowa Wiktoria pochodziła z rodu Welfów. W Wielkiej Brytanii był on określany nazwą „dynastia hanowerska”. Urodziła się 24 maja 1819 roku w Londynie, a już 20 czerwca 1837, mając 28 lat wstąpiła na tron. Panowała aż 63 lata. Zmarła na początku XX wieku 22 stycznia 1901 roku.
Od imienia królowej okres jej panowania nazwany został epoką wiktoriańską. Był to czas szczytu potęgi imperium brytyjskiego, a także rewolucji przemysłowej. Z pewnością sama Wiktoria nie miała na te wydarzenia zbyt dużego wpływu, jednak nie można zapominać o tym, że utożsamiała ona ciągłość dynastii, co było istotne zarówno dla Wielkiej Brytanii, jak i dla jej kolonii.
Lata panowania Wiktorii przypadły na okres największej potęgi Imperium Brytyjskiego. Wielka Brytania była potężnym mocarstwem, o którym – podobnie jak o monarchii hiszpańskiego władcy Karola V – mawiano, iż nigdy nie zachodzi tam słońce.
Sama władczyni została nazwana „babcią Europy”. Było to wynikiem jej koneksji rodzinnych. Jej krewni i potomkowie zasiadali na tronach Grecji, Jugosławii, Rosji, Rumunii i Niemiec. Do dnia dzisiejszego, poza Wielką Brytanią, panują w Szwecji, Norwegii, Belgii, Danii i Hiszpanii.